Kylesku



Eas a’ Chual Aluinn, de hoogste waterval

4e vakantie dag Kylesku. Je kunt er een boot tocht doen naar een waterval. Bovendien heb ik goeie recensies gelezen over het hotel. Later horen we dat het ondertussen overgenomen is en iets aan inhoud heeft ingeboet, maar dat mag de pret niet drukken, voordat we op deze mooie plek aankomen is het alweer een prachtige rit er naar toe. Het is een fijne plek om omarmd door heuvels rustig over het water naar de overkant te staren, en niet onbelangrijk, ze hebben er lekkere koffie. Wat wil een mens nog meer.
Terwijl we wachten op het bootje komt er iemand van Scottish water bij de pier de water kwaliteit controleren, ze neemt monsters, leest af en schrijft. Goed te zien dat het in de gaten wordt gehouden.
Op de pier ontdek ik een grappig hutje, het blijkt een galerietje te zien met ferme prijzen voor mooi huisvlijt. 40 pond voor een wollen muts is mij wat te veel.



Kylesku



Kylesku ligt als in een kommetje tussen de heuvels eromheen. Staks gaan we varen, ons bootje vertrekt van de pier waar vroeger de veerpont aan en afmeerde, nu is er de hoge Kylesku brug en vaart het bootje over het loch richting de hoogste waterval van Engeland, die overigens wat tegenvalt. De zeearenden die op het tochtje hiervoor nog te zien waren houden zich nu schuil. Maar op het water is het fijn. De zeehonden stellen niet teleur, ze liggen klaar om een fantastische show te geven.



Het boottochtje is leuk, we maken foto’s van hetgeen de gids vertelt, hij wijst de Moine Thrust aan die je vanaf hier goed kunt zien. Dat zegt ons nu nog niet zo veel, maar straks in Coicag als we naar Knockan Crag gaan wordt alles over deze geologische ontdekking duidelijk, en leren we hoe het komt dat een oudere rotslaag boven een nieuwere kan komen te liggen. Hier zien we de lagen die tot deze ontdekking hebben geleid met onze eigen ogen.

Adri maakt foto’s van de fotografen. Als we zeehonden zien is het bij eerste die we tegenkomen niet meteen duidelijk of we nu met z’n allen een foto van een beeld nemen van een iconische zeehond, zo mooi zit hij op een rotsblok zeehond te zijn, totdat hij beweegt. Toch echt.






Ardvrek Castle en Canna house



Ik heb veel foto’s gezien van Ardrvek castle, dus op naar de ruïne. De foto die ik mijn hoofd heb komt niet helemaal, ik heb nl alleen de groothoek bij me als ik een stuk van de auto wegloop, dat wordt dus een klein kasteeltje. Het is on-Schots mooi weer, er duikt zelfs iemand het loch in.




Assynt, Lochinver en een loch voor later
We rijden naar Lochinver op zoek naar koffie of thee. Ook de tocht langs Loch Assynt is prachtig. Ik heb daar thuis foto’s en plekken om foto’s te nemen gezien. Ik neem me voor om een keer terug te komen, liefst als het heel vroeg in de ochtend is. Het is hoewel logisch ook lichtjes frustrerend dat je niet overal maar stop kan roepen op zo’n twee-baans weg zonder invoegstrook. Bovendien zijn de mooie plekken pas zichtbaar als je er langs rijdt en dan ben je er per definitie ook voorbij. Hoewel het wederom een memorabel mooie weg is heb ik hier geen foto’s van. Ik heb iets gelezen over een winkel waar het goed eten kopen is, met bijzondere en lokale producten. Er zijn niet zo veel stop koffie en of eetgelegenheden hier in het noordwesten, en de krentenbollen van thuis die we tot nu toe als lunch gebruikten zijn op. We vinden een kleine supermarkt om wat proviand voor onderweg in te slaan, het is eigenlijk niet veel soeps. Ook daarna als we eindelijk een plekje vinden voor koffie is de tent alleen voor een besloten functie open en blijft er niets anders over om dan maar richting huis te gaan. Ik weet dat er nog een mooie terug route is, maar we hebben voor het avondeten afgesproken in het Kylesku hotel, dus we gaan de iets snellere en ook heel mooie route terug. Even later zitten we met schitterend uitzicht kreeftsoep te eten. Na nog een fantastisch uitzicht stop op de terugweg zijn we weer in Scourie. (18-7)



Geef een reactie! Ik vind het leuk om van je te horen, en het helpt ook nog eens om meer bezoekers te krijgen.